ما از خدای گم شده ایم او به جستجوست                             چون  ما نیازمند و گرفتار آرزوست

گاهی به برگ لاله نویسد پیام خویش                                      گاهی درون سینه مرغان به های و هوست

در نرگس آرمیدکه بیند جمال ما                                               چندان کرشمه دان که نگاهش به گفتگوست

آهی سحرگهی که زند در فراق ما                                          بیرون و اندرون زبر و زیر وچارسوست

هنگامه بست از پی دیدار خاکی ای                                         نظاره را بهانه تماشای رنگ و بوست

پنهان به ذره ذره  و ناآشنا هنوز                                               پیدا چو ماهتاب و پنهان به کاخ و کوست

                    در خاکدان ما گهر بندگی گم است

               این گوهری که گم شده مائیم یا که اوست